Strona używa ciasteczek (cookies).
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies,
zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Czytaj więcej
Akceptuję
Medium przenoszącym energię w układach hamulcowych mogą być gazy lub ciecze hydrauliczne. Obecnie ponad 95% samochodów wyposażonych jest w hydrostatyczne systemy hydrauliczne, w których zastosowanie mają ciecze zwane płynami hamulcowymi. Warunki, w których pracuje płyn hamulcowy są ekstremalne. Ze względu na znaczny wzrost ciśnienia w układzie podczas hamowania następuje wzrost temperatury płynu nawet do 150°C. Polskie warunki temperaturowe generują zatem różnice temperatur w czasie eksploatacji sięgające nawet 190°C. Istotna jest też możliwość dostania się do układu wody oraz bardzo niska cyrkulacja płynu w układzie. Czynniki te determinują podstawowe wymagania jakie stawiane są cieczom hamulcowym. Najistotniejszym jest wysoka temperatura wrzenia i niska prężność par, aby uniknąć powstawania tzw. „korków parowych”. Ważne jest zachowanie płynności oraz stabilności fizycznej i chemicznej w całym zakresie temperaturowym pracy. Ciecz musi też być mieszalna z wodą, aby w przypadku jej przedostania się do układu nie utraciła jednorodności, a co za tym idzie własności eksploatacyjnych. Dla zachowania układu hamulcowego w dobrej kondycji konieczne jest, aby płyn hamulcowy posiadał własności antykorozyjne w stosunku do materiałów konstrukcyjnych. Dobrze też, aby płyn charakteryzował się zdolnością do niewielkiego spęcznienia gumy celem uszczelnienia układu. Zastosowanie jako surowce do płynów hamulcowych ze względu na swoje właściwości znalazły monomery poliglikoli, estry boranowe, a także w niektórych zastosowaniach modyfikowane silikony wzbogacone o odpowiednie inhibitory korozji. Powszechnie stosowaną klasyfikacją, która uwzględnia wymogi stawiane płynom hamulcowym jest klasyfikacja wg amerykańskiej normy FMVSS nr 116, a także ISO 4925 i SAE J 1703.
